Peter Buwalda - Bonita Avenue

Peter Buwalda is een schrijver wiens debuut ‘Bonita Avenue’ in een recensie werd beschreven als een inslaande meteoriet. Of een ontploffende vuurwerkbom, want de vuurwerkramp in Enschede is de achtergrond waartegen dit boek zich afspeelt. In elk geval heeft Peter Buwalda grote indruk gemaakt met zijn eerste boek.

Ook De Boekenbal is zeer onder de indruk. Volgens ons zou dit boek de winnaar moeten zijn van de NS Publieksprijs 2011. Maar die eer ging naar Esther Verhoef. Dat vindt De Boekenbal niet terecht. Esther Verhoef gunnen we graag haar prijs, maar ‘Bonita Avenue’ had echt met straatlengtes voorsprong moeten winnen. De wegen van de boekenjury’s zijn ondoorgrondelijk. Eigenwijs als we zijn, kiezen wij voor ‘Bonita Avenue’. Waarom?

Eerst iets over het verhaal.

‘Bonita Avenue’ is een heftig en schokkend familiedrama. Hoofd van het gezin is Siem Sigerius, die zijn leven begint als judoka en eindigt als Minister van Onderwijs. Siem blijkt ook over een groot wiskundig talent te beschikken, alsmede over behoorlijk wat leiderschapskwaliteiten zodat hij in elke omgeving snel de baas is. Hij torent boven alles en iedereen uit en denkt dat hij overal mee weg kan komen. Niet dus! Bijna iedereen in de familie Sigerius heeft behoorlijk wat geheimen. Pagina na pagina komen we daar geleidelijk achter. Die geheimen zijn, laten we zeggen, behoorlijk pittig.

Het boek is een spannende thriller dus we gaan jou hier niet vertellen hoe het allemaal afloopt. Wat vooral opvalt is de spectaculaire schrijfstijl. De lezer voelt zich af en toe een boksbal, zo hard slaat Buwalda er op los. Zonder ophouden! Het verhaal heeft een enorme vaart en speelt zich op allerlei plaatsen op de wereld af, zodat het echt een “internationale” roman is geworden die je volgens mij zo kunt vertalen in het Engels. Zinnen schieten als gierende vuurpijlen door de lucht.

Buwalda schrijft echt bijzonder in een beeldende, overweldigende stijl. Het verhaal blijft tot het einde toe spannend omdat alle hoofdrolspelers zo afschuwelijk veel te verbergen hebben… waardoor ze natuurlijk het noodlot tarten. Uiteindelijk wordt er afgerekend. Dat gaat niet zachtzinnig. Als je het boek uit hebt, voel je je als na een bezoek aan de botsautootjes. Het was spannend, maar heerlijk tegelijk.